Να σας κεράσω ένα φοντάν;....σπιτικό!!!!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Κάθισα χθες βράδυ στον υπολογιστή μου να γράψω την ανάρτηση.

Ταυτόχρονα είπα να ενημερωθώ (;) για τα τεκταινόμενα.Τί τό θελα;

Μου φύγε κάθε όρεξη για την ανάρτησή μου κι έτσι έκανα τη διαδικτυάκη μου βόλτα στα αγαπημένα blogs και  χώθηκα στο κρεβάτι μου να διαβάσω το λογοτεχνικό μου.

Το ξανάριξα στο διάβασμα λογοτεχνικών-πολύ μου θυμίζει τα νιάτα μου όπου περνούσαν μέρες διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία!!! Συνήθιζα να ψιλοβλέπω τηλεόραση πριν τον ύπνο,το είχα σαν υπνωτικό ένα πράγμα.

Εδώ και λίγο καιρό διαβάζω,έχω τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι επιλέγω εγώ τί θα βάλω μες το κεφάλι μου.

Ένα καλό μυθιστόρημα που διάβασα απνευστί σε δυο 24 ωρα είναι "Ο γείτονας" της Τατιάνα ντε Ρονέ (το ομολογώ,έχω μια ροπή στη γαλλική λογοτεχνία!!!),ψυχολογικό μυθιστόρημα που δε σ'αφήνει να το αφήσεις.

Επειδή όμως ίσως δεν ισχύει το ίδιο και με τη φλυαρία μου ας μπω στο θέμα.

Σπιτικά φοντάν!Μην περιμένετε μετρημένα υλικά,γίνονται αμέσως με υλικά που συνήθως έχουμε στο σπίτι μας και μας βγάζουν ασπροπρόσωπες!!!

Υλικά:

Κουβερτούρα

Αμύγδαλα ή καρύδια

λίγο βιτάμ 

ζάχαρη 

Η διαδικασία είναι απλή.

Λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί.

Ταυτόχρονα κόβουμε σε κομμάτια τους ξηρούς καρπόυς και τους καραμελώνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι με λίγη ζάχαρη.Τουτέστιν βάζουμε τα αμύγδαλα σ'ένα τηγάνι ρίχνουμε ζάχαρη από πάνω και ανακατέυουμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να πάρει ένα γλυκό καφέ χρώμα.

Τα προσθέτουμε στη λιωμένη κουβερτούρα και ανακατεύουμε.

Βάζουμε και λίγο βιτάμ,ανάλογα με την ποσότητα 1 ή 2 κουταλιές.

Παίρνουμε μ'ένα κουτάλι μείγμα και το απλώνουμε σε λαδόκολλα.

 

Αφήνουμε μέχρι να κρυώσει η κουβερτούρα και να ξανασφίξουν 

Τυλίγουμε σε κομμάτακια αλουμινόχαρτο κι έτοιμα.

Οι ξηροί καρποί μπορεί να είναι όποιοι μας αρέσουν ή τέλοσπαντων όποιοι μας βρίσκονται (καρύδια,αμύγδαλα,φουντούκια,φυστίκι Αιγίνης)

Εγώ αυτή τη φόρα έβαλα αμύγδαλα και τα σοκολατένια δημητριακά σαν μπαλίτσες που τρώνε τα παιδιά μου.

Μπορούμε επίσης να βάλουμε και γλυκό κουταλιού πορτοκάλι σε μικρά κομμάτια.Είναι η επόμενη δοκιμή!!!!

Το "αξιοποιούμε τα πάντα",όπως αντιλαμβάνεστε ίσχυει και στην κουζίνα.

Πολλές φορές όταν μαγειρεύω σκέφτομαι πόση μαγεία κρύβει η προετοιμασία του φαγητού και πόσοι ανθρωποι τόλμησαν να συνδυάσουν γεύσεις και να υλοποιήσουν ιδέες άλλοτε για να ικανοποιήσουν την ανάγκη διατήρησης των τροφίμων (βλ παστά, τουρσιά, μαρμελάδες ,γλυκά του κουταλιού και κομπόστες), άλλοτε για να χορτάσουν την οικογένειά τους ,για να αξιοποιήσουν τα αγαθά που είχε ο καθένας και άλλοτε για τη γεύση τους.

Αν σήμερα μια συνταγή μοιάζει ότι υπήρχε από πάντα κι απλά βρέθηκε, προσωπικά όταν μαγειρεύω πάντα αφιερώνω λίγη σκέψη στο να φανταστώ αυτήν ή αυτόν που την έφτιαξε για πρώτη φορά.Φαντάζομαι μια νοικοκυρά να μετράει στόματα και υλικά και  να συνθέτει ένα φαγητό.Που φτιάχνεται για πρώτη φορά.Τη φαντάζομαι να συζητάει μετά με άλλες γυναίκες και η καθεμιά επαναλαμβάνοντας  τη "συνταγή" να προσθέτει ή να αφαιρεί και κάτι κι έτσι από στόμα σε στόμα να ταξιδεύει  η συνταγή στο χρόνο.Μου φαίνεται πραγματικά μαγικό....

Δεν τα λέω όλα αυτά για να παινέψω τα σοκολατάκια μου που ούτως ή άλλως δεν είναι και τίποτα φοβερό αλλά να!φλυαρία μ'έπιασε πρωί πρωί κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας

Καλημέρα

Πολλά φιλιά