Λίγο πριν κοιμίσω τα παιδιά μου επιβεβαιώνω με το γιο μου, που πάει προνήπια, (η μικρή μου είναι πολύ μικρή ακόμη!) το πού αφήνει τα δώρα ο Άγιος Βασίλης "κάτω από το δέντρο" μου απαντάει για να με κεραυνοβολήσει "ο Άγιος Βασίλης δεν είναι τίποτα, αφού περνάει μέσα από τους τοίχους!" Τώρα αυτό πως του ήρθε ούτε και γω ξέρω!
Καταλαβαίνω πως φέτος το όλο πνεύμα των γιορτών, του είναι πιο ξεκάθαρο. αλλά κι οι απορίες -"πως θα μπει στο σπίτι μας αφού δεν έχουμε καμινάδα?"-έκαναν την εμφάνιση τους."Το βράδυ θα πάω στο σαλόνι να δω αν έφερε δώρα!" καταλήγει μ'ένα χαμόγελο ανυπομονησίας!
Η διάθεση κι η προσμονή του με συνεπαίρνουν και πιάνω τον εαυτό μου να περιμένω κι εγώ τον Άγιο Βασίλη!!
Λίγο πριν πάω για ύπνο θυμάμαι να βάλω τα δώρα κάτω από το δέντρο,ένα μισοφαγωμένο κουραμπιέ και μια γουλιά χυμό στο τραπεζάκι δίπλα.
"Μην τα φας μέχρι το πρωί!" προειδοποιώ τον άντρα μου,τη φωνή της λογικής του σπιτιού μας,ο οποίος σχολιάζει:"πωπω γυναίκες!Μες τη μηχανορραφία!". "Σσσ! magic!" του απαντώ γιατί πραγματικά πιστεύω πως το παραμύθι και η ονειροπόληση είναι απαραίτητα για τα παιδιά -και όχι μόνο!
Το πρωί ξυπνάμε από τ' αξημέρωτα για να δούμε αν έφερε τα δώρα!!!
Ικανοποιείται που τα βλέπει κάτω από το δέντρο αλλά μπροστά σ'αυτή την εικόνα
σαστίζει,επεξεργάζεται τα δεδομένα του (καμινάδα μεν δεν έχουμε,δώρα όμως έφερε,ίχνη ότι έφαγε κι ήπιε έχουμε...) και βγάζει το συμπέρασμα: "Μμμμ άφησε το μισό κουραμπιέ....και το μισό χυμό....εε είχε να πάει και σ'άλλα σπίτια!" Διαβάζω στα μάτια του την ανάγκη να το πιστέψει και την αμφιβολία για τη λογική του πράγματος.
Για μένα αυτό είναι αθωότητα...
Αυτήν την αθωότητα αναζητώ και αυτή την αθωότητα σας εύχομαι:
Το απίθανο που πραγματοποιείται, το ανέφικτο που εκπληρώνεται, το άπιαστο όνειρο που υλοποιείται.
Όταν η πραγματικότητα και το μέλλον ,ιδωμένα με τα μάτια του ρεαλισμού,διαγράφονται σκληρά κι αμφίβολα υπάρχει πάντα ένα ίχνος που οδηγεί στη μαγεία της ελπίδας,στην ανάγκη να πιστέψει κανείς πως τα καλύτερα είναι μπροστά μας!
Σ'αυτό το παράδοξο που κινητοποιεί την ύπαρξή μας είναι αφιερωμένη η πρώτη ανάρτηση της νέας χρονιάς!
Καλή χρονιά με υγεία , αγάπη και έμπνευση!!
ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑ!!!!!!ΑΥΤΑ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΗΠΙΑ.ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΖΑΚΙ...ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΚΑΝΩ ΠΙΟ ΠΙΣΤΕΥΤΟ,,,ΤΗΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΙΝΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ...ΟΧΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ...ΑΡΑ ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΣΩΝΟΥΜΕ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑ!
ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ 2011
Καλή χρονιά γεμάτη μαγεία σαν και αυτή που δίνει στα παιδιά η πίστη του Αη Βασίλη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω μια αδερφή 10 χρόνια μικρότερη και όταν ήταν στην ηλικία του γιου σου, τις κάναμε τα ίδια "κόλπα"! Η χαρά που έκανε ήταν απερίγραπτη! Βέβαια εμείς είχαμε τζάκι και η απορία της ήταν η κλασική "Μα πως χώρεσε; Αφού είναι χοντρός!" έλεγε με παιδική αθωότητα! Το καλύτερο όμως που της είχαμε κάνει είναι που μια πρωτοχρονιά σε ένα συγγενικό σπίτι στην αλλαγή του χρόνου χτύπησαν μαγικά καμπανάκια απέξω. Το έχω σε βίντεο και είναι απεριγραπτη η εκφραση της! Αν ο μικρός σου δεν έχει δει το "Πολικό εξπρες" αξίζει να το δει!!!!
Ελπίζω να μην σε κούρασα! πολλές ευχές!
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά με Υγεία και Αγάπη στο σπιτικό σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για τα παιδιά από το δώρο και τη μαγεία του Άη Βασίλη! Ακόμα κι αν μέσα τους ξέρουν την αλήθεια, κάνουν σαν να υπάρχει...
Να φανταστείς τα δικά μου παιδιά, μεγάλωσαν πια(15, 13, 8 χρονών) και ακόμα αφήνουν μελομακάρονα και γάλα για τον Άγιο Βασίλη και φυσικά η χαρά τους είναι απερίγραπτη που ακόμα και σε αυτή την ηλικία τα "θυμάται"...
Άλλωστε όπως λέει και η μικρή μου, ο Άγιος Βασίλης είναι πνεύμα, μας βλέπει και μας ακούει καθημερινά και ξέρει αν τον αγαπάμε κι αν πιστεύουμε σε Αυτόν! Όποιος πιστεύει, βγαίνει κερδισμένος!!!
χαχα
Πολλά φιλιά και Καλή, "Μαγική" Χρονιά και πάλι!!!
Και τα δικά μου παιδιά, 12 & 14, εξακολουθούν να αφήνουν γάλα και μελομακάρονα στο τζάκι για τον Άγιο, όπως και της painter, και δεν έχουν ξεστομίσει ακόμα πως δεν υπάρχει Άη-Βασίλης. Είναι κάτι σαν σιωπηρή συμφωνία μεταξύ μας που κρατάει ζωντανή τη μαγεία των Χριστουγέννων. Προσωπικά, το απολαμβάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι όμορφα και αισιόδοξα λόγια για την αρχή της χρονιάς! Πόσο μας λείπει αυτή η αθωότητα! Πόσο μας έχεις κατακλύσει η λογική! Εύχομαι τα καλύτερα να έρθουν και σε σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά!
Maria και σεις το κάνετε δηλαδή?Μ'άρεσε ιδιαίτερα το "όχι οι καλικάντζαροι"!Επιβάλλεται όμως να κρατήσουμε ζωντανή κι ανέπαφη την παιδικότητά τους σ'ένα κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται.Καλή χρονιά και σε σένα ,να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου και να χαμογελάτε πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήEleni φυσικά και δε με κούρασες το αντίθετο:με ταξίδεψες!Τυχερή η αδερφή σου που σ'έχει....Το "πολικό εξπρές" δεν το χει δει(ούτε κι εγώ για να πω την αλήθεια)Ευχαριστούμε για την πρόταση,θα χουχουλιάσουμε παρέα στον καναπέ...Πολλές ευχές και σε σένα για τη νέα χρονιά
painter σωστή τη βρίσκω τη μικρή σου!Τι όμορφο να το πιστεύεις!Αν δεν υπάρχει αυτή η φλόγα της αισιοδξίας και της μαγείας στα παιδιά σε ποιόν θα υπάρχει?Χαίρομαι που συμφωνούμε!Αγάπη,φιλιά και καλή χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήsimonmad με τη σιωπηρή συμφωνία μου θύμισες τα δικά μου.λύκειο πηγαίναμε και περιμέναμε ανήμερα της Πρωτοχρονιάς να βρούμε το δώρο του Αη-Βασίλη,το ελάχιστο δηλαδή συνήθως ένα μολύβι ή σκιές για τα μάτια ,πράγματα που δεν τα στερούμασταν αλλά που εκείνη τη μέρα ήταν τυλιγμένα σε μαγικό περιτύλιγμα!νομίω πως όταν ξυπνάς Πρωτοχρονιάτικα και δε βρίσκεις δώρο απ'τον Αη-Βασίλη σημαίνει πως έχεις μεγαλώσει....
Ευχές για μια γλυκειά καλή χρονιά
NANTIA άνθρωποι σαν εμάς που δουλεύουμε με παιδιά κρατάμε συνήθως ένα κομμάτι παιδικότητας ανέπαφο και πολύ μ'αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑισιοδοξία ,χαρά ,αγάπη και όνειρα σου εύχομαι για τη νέα χρονιά!
ομορφες σκεψεις και ακομα πιο ομορφες οικογενειακες στιγμες ....που λιγο πολυ κατι μας θυμιζει και μας...χαχαααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς διατηρησουμε την αισιοδοξια μας γιατι αυτη θα μας κανει να ξεπερασουμε πολλα...
νασαι καλα!!!!!
Χρόνια πολλα και καλή χρονιά σε όλους.Κι εμείς κάθε χρόνο κάνουμε την ίδια "σκηνοθεσία" ,αφήνουμε και τη μπαλκονόπορτα ξεκλείδωτη ,μιας και δεν έχουμε τζάκι.Και παρόλο που μεγαλώσαμε σχετικά (6,8 και 10 χρ.),και πολλοί φίλοι τους έσπειραν αμφιβολίες, κανείς δεν αμφισβήτησε ευθέως τον ερχομο του Αγίου, τον περιμέναμε με την ίδια λαχτάρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόμο οι γονείς μειναμε να αναρωτιόμαστε αν ήταν φέτος η τελευταία φορά...Ελπίζω να μην ήταν.
misirlou καλά (μου) τα λες!Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να βγάλω κάποιον απ'έξω!:P Ίσα ίσα που τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να διατυπώσω την απάντηση στη Νάντια ως εξής:άνθρωποι σαν εμάς που καταπιανόμαστε με δημιουργικές ασχολίες κράταμε ανέπαφο ένα κομμάτι της παιδικότητάς μας!Έτσι είναι πιο σωστό!φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκη αυτό με την μπαλκονόπορτα πρώτη φορά το άκουσα!!καλόοο!Κι αν ζορίσουν κι άλλο τα πράγματα Αη-Βασίλης πάλι θα έρχεται αλλά με σε πιο οικονομική έκδοση!χαχαΚαλή χρονιά με υγεία και αγάπη!!
Λένε οτι ..μεγαλώνουμε όταν .. παύουμε να πιστεύουμε στον Αγ.Βασίλη, όπως το έργο εκείνο με το εξπρες που μόνο τα παιδιά ακούγανε το καμπανάκι.Εμένα τουλάχιστον ο μεσαίος μου εγγονός πιστεύει με πολύ θέρμη και του ε΄χω πει οτι ο Άγιος αυτός δεν χρειάζεταο πόρτες όπως ακριβώς και η ..Αγάπη..τρυπώνει παντού.Καλή χρονιά έστω και λίγο αργά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχτίδα πολύ μ'άρεσαν τα λόγια σου και η παρομοίωση με την αγάπη!!Μου επιτρέπεις ,φαντάζομαι, να τη χρησιμοποιώ?Είναι πολύ γλυκειά!Καλή χρονιά με αγάπη και φαντασία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή