Σπίτι μου σπιτάκι μου....

Επέστρεψα λοιπόν (με ελαφρώς βαριά καρδιά!) μετά από 40 μέρες στο βουνό!

η θέα από το μπαλκόνι

και προς δυτικά

ακόμη πιο δυτικά!

Φεύγοντας ούτε που είχα φανταστεί ότι θα έμενα τόοοοσο πολύ! 

Τελικά είναι γεγονός:όταν περνάς καλά,οι μέρες φεύγουν σα νερό!!!

Είχα εξοπλιστεί και με μια ασύρματη σύνδεση με το όνειρο ότι θα σας επισκέπτομαι και θα δίνω το παρόν αλλά δυστυχώς ήταν εξαιρετικά αργή και με παίδεψε!Σας παρακαλουθούσα καθημερινά αλλά το να αφήσω σχόλιο ήταν μια αργήηηη διαδικασία ,πόσο μάλλον να κάνω ανάρτηση!Ζητώ λοιπόν συγγνώμη για τα  σχόλια που ΔΕΝ άφησα σε υπέροχες αναρτήσεις που μου κράτησαν συντροφιά και συμπληρώνω το κενό με μια μεγάλη ανάρτηση!!!

η δυτική πλευρά του χωριού

Καταρχήν να πω ότι το σπίτι μας στο χωριό έχει μια ιστορία:

είναι φτιαγμένο σχεδόν εξ'ολοκλήρου με προσωπική εργασία του μπαμπά μου,ένα όνειρο που μοιάζει να ολοκληρώνεται.

Πριν χρόνια -όταν είχα την ηλικία του γιου μου!!!(κυριολεκτικώς)-κι αφού είχαμε περάσει κάποια καλοκαίρια κατασκηνώντας στο δάσος -μη ρωτάτε!κι εγώ απορώ πώς μας έπαιρναν μια σταλιά παιδιά να κοιμηθούμε στο δάσος και ρωτάω συνέχεια 1.τον μπαμπά μου "μα καλά δεν ξυπνούσαμε μες τη νύχτα;" για να πάρω την αποστομωτική απάντηση "όχι!"(σσ τα δικά μου παιδιά ΓΙΑΤΙ ξυπνάνε;) και 2.τη θεία μου-τη δεύτερη μανούλα που λέγαμε-"καλά ρε θεία πόσες μέρες ετοιμαζόσασταν για να πάμε;παίρνατε και κουβέρτες και μαξιλάρια και χίλια δυο..." για να μου απαντήσει:"σιγά το πράμα!μάνι μάνι τα μαζεύαμε και φεύγαμε..ετοιμάζαμε και φαγητό!"(σσ.εγώ γιατί ετοιμάζω πράγματα δυο και τρεις μέρες;)Άλλα χρόνια θα μου πείτε...

όπως βλέπετε κι άλλοι κάναν το ίδιο!!!

η γράφουσα (βγαλμένη από το χρονοντούλαπο της ιστορίας!!!χαχα!!!)

Τελοσπάντων ξέφυγα από το θέμα....

Αποφάσισε λοιπόν ο μπαμπάς μου να φτιάξει ένα σπίτι -ξυλοκατασκευή- με την προοπτική να αντέξει καμιά δεκαριά χρόνια!Τελικά άντεξε σχεδόν 30!!!

Εκεί περνούσαμε τα καλοκαίρια μας κι επειδή είναι μόνο 18 χλμ από τη Βέροια έχει εύκολη πρόσβαση στο να ανεβοκατεβαίνουν οι άντρες στη δουλειά και να μένουν τα γυναικόπαιδα "παραθέριση".Τώρα που το σκέφτομαι τα 2 πρώτα χρόνια ο δρόμος ήταν χωματόδρομος αλλά δε μασούσαμε!!!Επίσης τα πρώτα χρόνια το χωριό δεν είχε ρεύμα και ζούσαμε παρέα με γκαζόλαμπες(λάμπες πετρελαίου!!!) αλλά ήταν χαρούμενα χρόνια γεμάτα αναμνήσεις και αθωότητα!!!

ομοίως η γράφουσα εξ αριστερών

Ανυπομονούσαμε να πάμε κι -εννοείται-δε θέλαμε να επιστρέψουμε!Η αλήθεια είναι πως το χωριό δίνει στα παιδιά μια ανεξαρτησία και μια ελευθερία  που δεν έχουν στην πόλη!Μετά από πολύ παιχνίδι και ποδήλατο τα μεσημέρια ήταν αφιερωμένα στο κέντημα και στο διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων!

Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια μέχρι το '98-'99 όπου -κοπέλες πια-πηγαίναμε για δουλειά το πρωί κι επιστρέφαμε το μεσημέρι για να ξεκουραστούμε,να δούμε ταινία στο βίντεο(είχαμε εκσυχρονιστεί!),να πιούμε καφέ με ατέλειωτο κουβεντολόι (δικό μου χούι είναι αυτό!!!),να κάνουμε βόλτα,να φτιάξουμε σάλτσες και τραχανά!!Το σπίτι είχε δυο νοικοκυρές -τη μαμά και τη θεία μου οπότε η περιποίηση ήταν διπλή!!!Κι οι δουλειές επίσης!Το τί κάγκελο έχω βάψει μαζί με τη θειούλα μου και τί πέτρες έχω σπάσει με τον κασμά όταν κατέβασαν το δρόμο δε λέγεται!!!

Πωπώ πολλά θυμήθηκα!!!

Και μετά το θάνατο της μαμάς μου δεν ξαναπατήσαμε παρά αποσπασματικά για καμιά 10 χρόνια!Το σπίτι βρέθηκε χωρίς νοικοκυρά ,οι φθορές του ήταν σοβαρές και τέθηκε μέχρι και το ζήτημα να  πωληθεί!Επικράτησε το συναίσθημα και οι αναμνήσεις που μας έδεναν με τον τόπο!Θα το κρατήσουμε!

Έτσι πριν από καναδυό χρόνια ο μπαμπάς μου αποφάσισε να κρατήσει μόνο το σκελετό του και να το ξαναφτιάξει  για δεύτερη φορά μόνος του!!!

Ιδού οι πόρτες

 τα παράθυρα

 τα παντζούρια

το ταβάνι

τα κρεβάτια κι οι ντουλάπες

 η κουζίνα

όλα είναι φτιαγμένα στο χέρι -χώρια όλα τα άλλα :τοίχοι,πάτωμα,βαψίματα κτλ με προσωπική εργασία

Αν και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη (βλ.κάγκελα στο μπαλκόνι και αυλή) φέτος ήταν η πρώτη χρονιά -μετά από τόσα πολλά χρόνια-που μείναμε τόσες πολλές μέρες.

Τα παιδιά μου δεν ήθελαν να φύγουν -"είπες θα μείνουμε για πάντα!"-και παραθέτω τις εντελώς ερασιτεχνικές φωτογραφίες του πώς περάσαμε 40 μέρες!!!

Εκτός από πολύ ποδήλατο,πολύ ύπνο, πολλές βόλτες,χειροποίητες μαρμελάδες,γαλατόπιτες,τηγανητά πιτάκια ,σπιτικό ψωμί και -όπως αντιλαμβάνεστε-πολύ φαγητό (ευτυχώς χωρίς δυσάρεστες συνέπειες στη ζυγαριά χαχα!!!)

ταίσαμε μυρμήγκια

η Ιωάννα τάιζε ψωμάκι το "μυμήγκι"

 μαγειρέψαμε

πιάτο γκουρμέ φτιαγμένο από τον Αντώνη για μένα!!!!

 πλύναμε

επί το έργω!στέναξε το λάστιχο!!

λασπωθήκαμε!!

φτιάξαμε ξύλινο σπαθί και ασπίδα (από τον πάτο μιας λεκάνης)-όχι μην κοιτάτε εμένα,αυτά οι άντρες τα έφτιαξαν!!!!

παίξαμε με πλαστελίνες

τυραννόσαυρος Ρεξ

en face

en arrière

ζωγραφίσαμε πέτρες

 κάναμε συρμάτινα δεντράκια

κάναμε ντεκουπάζ στο ρολόγια μας

χωρίς σκίαση

ολοκληρωμένο

χαζέψαμε τα σύννεφα σαν τη Χάιντι

σα σκυλάκι δε μοιάζει;

μέχρι και φίδι -ζωντανό-είδαμε που ο γείτονας είχε πιάσει και το είχε βάλει σ'ένα μπουκάλι κι ο υιός μου ο ατρόμητος μαζί με τον ανιψιό μου κουνούσαν το μπουκάλι μέχρι να το ζαλίσουν ενώ οι μάνες καρδιοχτυπούσαμε!!!!

Χάρηκα τόσο με τη χαρά των παιδιών μου,με την ελευθερία που νιώθαν,το ότι πατούσαν χώμα(άσχετο αν το έφαγαν κιόλας!!!),ότι ξεκόλλησαν από τους 4 τοίχους και την οθόνη του υπολογιστή!

Μου έκανε δε εντύπωση ότι αν και το καθημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε τις ίδιες βόλτες στα ίδια μέρη(και πού αλλού να πάει κανείς;;;) δε διαμαρτυρήθηκαν ότι κάνουμε συνέχεια τα ίδια πράγματα και δεν ένιωσαν βαρεμάρα!!!

Πριν κλείσω την ανάρτηση να προσθέσω ότι ένα από τα όνειρά μου για το χειμώνα είναι η κατασκευή μικροπραγμάτων για τη διακόσμηση του σπιτιού ,τα οποία δε βλέπω την ώρα να ξεκινήσω!
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!
Πολλά φιλιά