Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Μανούλα έχω μόνο μια και δεν την αλλάζω με καμιά!!!!

 
Η Παρασκευή που μας πέρασε ήταν μια ξεχωριστή μέρα για μένα. Και τα δυο παιδιά μου είχαν από μια καρτούλα να μου δώσουν που ετοίμασαν μαζί με τη βοήθεια των δασκάλων τους!

"Μανούλα έχω μόνο μια και δεν την αλλάζω με καμιά" έγραφε η καρτούλα της Ιωάννας.

Κι εγώ δε σ’ αλλάζω με καμιά Ιωάννα!!!


Νωρίτερα είχε προηγηθεί ένα πάρτι στο σχολείο του Αντώνη! Την προηγούμενη μέρα το παιδί μου επέστρεψε σπίτι με την πρόσκληση.


Την Παρασκευή στις 11 όλες οι μανούλες της τάξης βρεθήκαμε στο νηπιαγωγείο. Στην είσοδο


μας περίμεναν δυο παιδιά που μας καρφίτσωναν ένα ταμπελάκι με το όνομά μας.




 Κάθε παιδί έπαιρνε τη μανούλα του από το χέρι και τη συνόδευε στο τραπέζι που είχαν στρώσει και διακοσμήσει μόνα τους!!


Είχαν φτιάξει ταμπελίτσες ,σουπλά,έβαψαν χαρτοπετσέτες-είχαν και δαχτυλίδι!-και ποτήρια.

Μας σέρβιραν πορτοκαλάδα
και σάντουιτς
Μας τραγούδησαν 

"Μαργαρίτα μου μικρή συ του κήπου μου στολή
άκουσέ με να σου πω  πως πολύ σε αγαπώ
χτες το βράδυ η μαμά  απ 'τις τρέλες τις πολλές
μου 'πε πως δεν μ' αγαπά  κι η καρδούλα μου χτυπά
μ' αγαπά , δε μ' αγαπά  μ' αγαπά, δε μ' αγαπά
κι η καρδούλα μου χτυπά κι η καρδούλα μου χτυπά"


και μας πρόσφεραν από μια καρτούλα



μ'ένα χειροποίητο κόσμημα! (σσ σ'αυτό βοήθησα κι εγώ λιγάκι μαζί με την Κατερίνα)

και φορεμένο!!!

Η όλη λογική της γιορτής έκπληξης στις μαμάδες ήταν να αφιερώσουν τα παιδιά κάποιο χρόνο για να περιποιηθούν τις μαμάδες τους και να αντιληφθούν την κούραση που απαιτείται για να φροντίζεις κάποιον αλλά και τη χαρά του να εκφράζεις την αγάπη σου. Όλη την υπόλοιπη μέρα η συζήτηση ήταν "είδες μαμά πόσο κουραστήκαμε για να τα ετοιμάσουμε όλα αυτά;"

Για τις δασκάλες του δεν έχω λόγια για να περιγράψω πόσο πολύ αγαπάνε τη δουλειά τους και τα παιδιά μας και τις ευχαριστώ πολύ.

Όσο για μένα με συγκίνησε απίστευτα αυτή η χειρονομία και θα τη θυμάμαι πάντα.
Το πολυτιμότερο δώρο που μου έκανε η ζωή είναι τα δυο παιδιά μου!

Θα ήθελα να ήμουν καλύτερη μαμά, να έχω περισσότερη υπομονή και χρόνο, να χειρίζομαι με περισσότερη ευχέρεια τις στραβές στιγμές τους, να μην ξεχνάω ότι είναι παιδιά και κάνουν ΚΑΙ τρέλες, να τους έχω  μάθει να κοιμούνται στην ώρα τους και να τρώνε και όσπρια, να παίζαμε περισσότερο, να μην τα στεναχωρώ να ...,να...,να..

Όμως είμαι μόνο εγώ ,περήφανη μαμά ,ευγνώμων για αυτόν τον πολύτιμο ρόλο που κλήθηκα να φέρω εις πέρας.

Από τα παιδιά μου το μόνο που θέλω είναι να είναι γερά και χαρούμενα στη ζωή τους!!!!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες 
στις βιολογικές 
στις θετές που περιβάλλουν με αγάπη παιδιά που το έχουν ανάγκη
στις εκπαιδευτικούς που σα μανούλες φροντίζουν τα παιδιά μας κάθε πρωί.

Καλή εβδομάδα 
Πολλά φιλιά

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Κουκλοθέατρο από ...συρτάρι

Εχει βουήξει η γειτονιά από την ανακύκλωση συρταριών ....
Τα έβλεπα κι έσκαγα από το κακό μου που δεν μπορούσα να βρω.
Και να πεις πως δεν τα χω μές τα πόδια μου...
Επιπλοποιός ο μπαμπάς μου,τίγκα στα συρτάρια και τα ξύλα!
Τον παίρνω τηλέφωνο "μπαμπά μήπως σου βρίσκεται κανά συρτάρι;"
"Πώς το θέλεις; Να σου κάνω ένα!" πάντα πρόθυμος ο μπαμπάς.
"Όχι δε θέλω να μου φτιάξεις...θέλω ένα παλιό"-αυτό θα πει αχαριστία ίσως!


Τέλοσπάντων το να μου φτιάξει ένα έμεινε στο μυαλό μου ως η ύστατη λύση.
Μετά από κάποιες μέρες ρεμβάζοντας ένα πρωί στο μπαλκόνι βλέπω ένα επιπλάκι- σαν γραφειάκι κάπως- πίσω από τον κάδο των σκουπιδιών. Νομίζω πως δεν πρόλαβα να το καλοσκεφτώ όταν λίγο αργότερα μια κυρία με ΔΥΟ συρτάρια κατευθύνονταν προς τα εκεί.
"Κάνε πλάκα να τα αφήσει κι αυτά!" σκέφτηκα.
Και ΝΑΙ!!!!! τα άφησε.
Και ΝΑΙ εγώ δεν τα άφησα.Περισυνελέγησαν πάραυτα!!!!!

Χθες το πρωί με την πολύτιμη βοήθεια του μπαμπά μου έβαλα πλώρη το σχέδιο.
Πήγα στο εργαστήριό του με το συρτάρι υπό μάλης.
Σ'αυτήν την κατάσταση ήταν.Διόλου άσχημα


Βγήκε καταρχήν το πόμολο, το συρτάρι  τρίφτηκε, κόπηκε και βάφτηκε μέσα-έξω με  άσπρο ακρυλικό χρώμα

Αφού στέγνωσε το ζωγράφισα με ακρυλικά και κόλλησα χαρτοπετσέτα-τα χαρούμενα βατραχάκια.


Έκοψα ένα κομμάτι άσπρο ύφασμα και το στρίφωσα να μη ξεφτάει.Πέρασα μια ξύλινη βέργα και τη στήριξα με δυο μεταλλικές θηλιές στην πίσω μεριά.


Έτοιμο το κουκλοθέατρο!!!!



Πλαινή λήψη α'

Πλαινή λήψη β'
Μπορεί να στηριχτεί πάνω σ'ένα τραπέζι και να προσφέρει σε μικρά και μεγάλα παιδιά ώρες φαντασίας και μυθοπλασίας.

Μ'αυτή την κατασκευή παίρνω μέρος με πολλή μεγάλη χαρά στην έκθεση που διοργανώνει η Ρένα στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη 18 -25 Μαίου.

Να μην ξεχάσω να πω πως την ανάρτηση την αφιερώνω στον καλό μου μπαμπά μαζί μ'ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθε με τα λόγια, το παράδειγμα του αλλά και με τις σιώπες του!!!!

Καλό Σαββατοκύριακο!
Πολλά φιλιά!