Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
Δε φτάνει που ήμουν ούτως ή άλλως ελαφρώς ασυνεπής με το ιστολόγιό μου προστέθηκε και το θέμα με τις φωτογραφίες και απόγινε το πράγμα!!!
Ευχαριστώ για τις συμβουλές που μου δώσατε ως προς τον τρόπο να "κερδίσω" χώρο για τις φωτογραφίες μου.
Σκέφτομαι επίσης να τις κατεβάσω όλες και να ξανανέβασω τις αναρτήσεις μου αφαιρώντας τις φωτογραφίες που είναι διπλές ή και τρίδιπλες και σίγουρα είναι πολλές τέτοιες αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα ΔΕΝ ήξερα ότι αποθηκεύονται στο ιστολόγιο και τις ξανανέβαζα!!!
Μιλάμε για μεγάλη ασχετοσύνη!!!! Δεν πειράζει όμως! Όσο ζω μαθαίνω...Δείξτε κατανόηση!!!!
Τελευταία τρέλα που μ'έχει καταλάβει είναι το πλέξιμο, πραγματοποιώντας έτσι το όνειρο να μάθω να πλέκω που είχα εδώ και ένα χρόνο περίπου!!! Μια φίλη, η κυρία Κατερίνα, ανέλαβε το ρόλο της δασκάλας μου! Πολύ μερακλού και πολύ χρυσοχέρα. Για να τη φτάσω θα πρέπει να με ανεχτεί πολύυυυ καιρό αλλά εγώ παίρνω πολύ χαρά απ'όσα μου δείχνει. Και στο μεταξύ την "ψήνω" να φτιάξει blog.Μόλις την καταφέρω θα θαυμάσετε κι εσείς τα έργα της!!!!
Προς το παρόν δείτε τη δική μου απόπειρα!!!
Μετά το πρώτο "μάθημα" κι αφού είχα δει τα πολύ βασικά αποφάσισα πως δεν έχει νόημα να πλέκω χωρίς σκοπό ,μόνο για να ανοίξει το χέρι και πήρα την απόφαση να αρχίσω ένα πουλόβερ για τον Αντώνη. Πραγματικά πίστευα πως έχοντας ένα συγκεκριμένο σκοπό θα μάθαινα πιο γρήγορα και δε θα τα παρατούσα!! Πήρα λοιπόν άσπρο μαλλάκι (για να βασανίζομαστε και στο πλύσιμο!!!χαχα!)και ξεκίνησα μετρώντας τις θηλιές από ένα πουλόβερ που ήδη φοράει. 85 τις μέτρησα στη μια πλευρά το ορκίζομαι!!! 90 σκέφτηκα να βάλω να το βάλει και του χρόνου!!!! Στην αρχή έπλεκα με ρυθμό χελώνας και βάλε!!!!Σαν μεγάλο μου έμοιαζε αλλά συνέχιζα. Αφού είχα πλέξει το 1/3 περίπου θυμήθηκα πώς μας μετρούσε η μανούλα μου κι έστησα τον Αντώνη να τον μετρήσω!!!!
Και ΝΑΙ! ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ!!!! Εμένα έπαιρνε!!!! Για να το ξηλώσω ούτε λόγος! Λυπόμουν τον κόπο μου! Κι η κυρία Κατερίνα συμφώνησε "μην το χαλάς!Δες αν μπορείς να το κάνεις κάτι για την Ιωάννα!!!"
Ωραία ιδέα! Ένα φουστανάκι σαν μπλουζοφόρεμα!!! Με μια ραφή. Μέρα νύχτα σκεφτόμουν πως θα κόψω τη μασχάλη που έβγαινε στο κέντρο ,επιστράτευσα και τις μαθηματικές μου γνώσεις και το τόλμησα. Ένωσα τη ραφή με βελονάκι και στα τελειώματα πρόσθεσα πάλι με βελονάκι ένα σχεδιάκι. Κι έγινε αυτό!!!!!
Είμαι πολύ περήφανη!!!!
Για τον Αντώνη άρχισα άλλο με 60 θηλιές!!! Κατά 1/3 δηλαδή στενότερο!!!
Στο ενδιάμεσο έφτιαξα αυτά τα παιδικά καδράκαι με τα looney tunes από ένα χαρτομάντηλο που έδωσε κάποια φίλη στην Ιωάννα για τη μυτούλα της αλλά η ευγενής μητέρα (εγώ!!) το κατέσχεσα πάραυτα!!!!
Κι ένα αγγελάκι στην πρώτη καρδιόσχημη πέτρα που έχω βρει ποτέ μου!!!
Και μεταμόρφωσα και μια μπιζουτιέρα της πεθεράς μου με την οποία πριν μια εβδομάδα έπαιζε ο γιος μου κι ενώ όλοι του λέγαμε "άφησέ την! θα σπάσει! δεν είναι παιχνίδι!!!" εκείνος επέμενε ότι προσέχει και τελικά.....μαντέψτε....ΟΝΤΩΣ έπεσε κι έσπασε το καπάκι της. Η γιαγιά παρηγορώντας τον -απαρηγόρητο- Αντώνη έσπευσε να μαζέψει τα γυαλιά και να την πετάξει αλλά πάλι επενέβην (κακό χούι κι αυτό!!) και περιέσωσα το κάτω μέρος της.
Εδώ στο πρώτο χέρι gesso (φαίνονται οι χρυσές λεπτομέρειες που είχε!)
και εδώ μετά από 3 χέρια gesso και τη μπορντούρα μιας χαρτοπέτσέτας. Στη θέση του καπακίου κόλλησα ένα γαλάζιο κορδόνι. Φιλοξενεί τα τσιμπιδάκια της Ιωάννας!!!
Ευτυχώς χώρεσαν κι οι φωτογραφίες οπότε ξεπροβοδώ την ανάρτησή μου στον κυβερνοχώρο κι εύχομαι Καλό Σαββατοκύριακο!!!
Πολλά φιλιά!!!